Zaterdag 6 november 2021: DSC Dongen 2 tegen SV De Baronie 4
De 2e wedstrijd van dit seizoen, begint hetzelfde zoals al vele jaren in het 4e; namelijk met een remiseaanbod van Rob. Zijn tegenstander ziet echter - ondanks een gelijke stelling - nog voldoende mogelijkheden en slaat het aanbod af.
Ondertussen schuift Frank van Duuren op bord 5 zijn e-pion rustig naar voren tot op de 6e lijn, en met vervolgens De2(!) verplicht hij zijn tegenstander een loper te offeren, om de koning nog een laatste vluchtoord te gunnen. Derhalve een makkelijke middag voor Frank die het bekwaam uitspeelt.
Willem op bord 7 staat dan nog min-of-meer gelijk, al heeft hij wel al een groot deel van het bord veroverd. Blijkbaar drijft hij daarmee zijn tegenstander behoorlijk in het nauw, want na 2x knipperen met de ogen, kom ik hem halverwege de borden tegen met een - enigszins opgeluchte, maar vooral zelfvoldane - mededeling "ik heb gewonnen".
Ook Sander op bord 4 gaat het aardig af. Zijn jonge tegenstander hijst na 22 zetten lichtgeirriteerd de vlag, met de feedback dat de trage en onbekende opening hem niet zinde. Nemen we mee voor de volgende keer.
Dan staat het dus al 0-3 en lijkt het, na de monsterzege in de de 1e ronde, opnieuw een verassend makkelijke middag te worden. Zeker omdat ook Rob zijn oude bekende remise-aanbodtruc weer eens het gewenste effect heeft; waar de tegenstander de winst zoekt, weet Rob de foutjes daarin prima af te straffen en stevent op winst af. Vanaf dat moment draait het momentum echter volledig. Rob zijn tegenstander weet helaas alsnog eeuwig schaak te vinden.
Astrid, die een pion voor stond, krijgt het in een 2-loperspel toch te zwaar voor de kiezen, omdat haar strucuur een stuk minder sterk is. Haar tegenstander wist dit overigens ook heel sterk te verzilveren moet ik zeggen.
Met een 1,5 - 3,5 score lijkt er dan nog weinig aan de hand. Maar een korte blik op de gezichten van de overgebleven borden 1 t/m 3, de 3 toppaarden van stal dus, verraadt dat het nog een onwijs spannende middag wordt.
Zef op bord 3 leek eerder op de middag nog licht in het voordeel, maar zijn tegenstander weet met een listige aanval met slechts een dame en loper, op de koningszijde een stuk te winnen door een onwijs sterke diagonaal. Door middel van puur opportunisme (wellicht tegen beter weten in) blijft Zef echter doorvechten, maar het lijkt een kansloze misse.
Op bord 2 staat ook Paul Boeren er niet lekker voor en omdat Hennie gelijkwaardig staat, lijkt de kortgeleden 0,5 - 3,5 voorsprong alsnog als sneeuw in de zon te verdampen.
Paul probeert nog van alles uit de kast te halen, maar treft een zeer secure tegenstander die hem het liefst zo langzaam mogelijk lijkt te willen wurgen. Dat lukt uiteindelijk ook, waardoor alle hoop nog is gevestigd op Hennie.
Hennie heeft op dat moment nog maar 23 zetten gespeeld en ondanks dat hij een kwaliteit lijkt te winnen, is het bij het publiek nog niet duidelijk of hij wel doorheeft dat hij nog 5 minuten over heeft voor de volgende 17 zetten (+30 sec. per zet uiteraard)! Waar zijn tegenstander de spanning duidelijk voelt, let het Hennie in ieder geval niet om rustig een stukje te gaan wandelen. Wat mij betreft het spannendste moment van de dag.
Op datzelfde moment weet Houdini Hendriks in verloren stelling, door een fout van de tegenstander ineens een vol stuk op te rapen, waarna zij vrij snel alsnog remise overeenkomen. Dat is een welkome meevaller, want dat betekent dat Hennie nog maar een half puntje nodig heeft.
Hennie geeft echter blijk van fantastische time-management skills, en weet niet alleen tijdig de 40 zetten te halen, maar ook nog eens zijn voordeel om te buigen in een vol punt.
Toch nog een 3-5 overwinning dus, waarmee we de afwezige kapitein met een gerust hart kunnen informeren over de uitslag. 2 mooie overwinningen dus al, wie weet dat we dit jaar een gooi doen naar het kampioenschap? Sander de Smet, plv Team Captain Sander de Smet
